Etosha National Park

Vrijdag 13 oktober zijn we om 6u in de ochtend vertrokken naar Etosha National Park, samen met Wayne, Cristina en Samuel. De reis zou ongeveer 4 uur duren, maar na onze ervaring met Harnas wisten we dat dit langer ging duren. Na ongeveer 3 uur hadden we een stop bij een krokodillen boerderij, waar ongeveer 100 nijlkrokodillen waren. Dit zijn de krokodillen waar de riemen en handtassen van worden gemaakt. Ook belanden sommigen op ons bord. Later mochten we een kleine baby krokodil vasthouden, voelt zo raar!
Verder op weg naar Etosha hebben we, na oneindige wegen van vele kilometers rechtdoor, nog een tussenstop gemaakt om te genieten van de lekkere lunch die Cristina voor ons had gemaakt. Zij en Wayne zorgden overigens elke dag voor een heerlijk ontbijt, lunch en diner!

Rond 12 uur reden we dan eindelijk Etosha binnen. Dat meen je niet.. nog 3 uur rijden naar onze camping Halali. Etosha Park bestaat namelijk uit 22.270 km2, ook wel te vergelijken met de helft van Nederland! Wayne had ons gewaarschuwd dat de dieren al gelijk naast onze auto zullen staan, en ja hoor de eerste zebra’s en giraffen waren al snel te zien. Zo dichtbij! Het is moeilijk te beseffen dat dit echt wilde dieren zijn die in hun eigen omgeving rondlopen. Gelukkig zijn ze gewend aan alle auto’s die erdoor heen rijden, anders waren we vrij snel gesneuveld.

Om 15 uur kwamen we dan eindelijk aan bij onze camping. We zijn gelijk het zwembad ingedoken, want de temperatuur is hier duidelijk hoger dan in Windhoek. Met elke dag rond de 40 graden smolten we behoorlijk weg smiddags. Mijn haar voelde als touw en mijn huid was zo ontzettend droog.
Bijna elke avond zijn we naar een waterplas, 5 minuten van onze camping vandaan, geweest. Wanneer het afkoelt komen de dieren uit het wild hierheen om te drinken en af te koelen. Hier zit je dan met ongeveer 40 mensen doodstil tussen de rotsen te loeren naar hopelijk dieren die hierop af komen. De plas wordt belicht met 2 oranje lichten zodat we kunnen zien wat er rondloopt. We zagen hier vooral neushoorns en olifanten. De geluiden die ze hier maken naar elkaar is erg bijzonder om te horen en zien!

Elke dag ging stond ik om kwart voor 5 op, waarna om 05.30 het ontbijt klaarstond. Vanaf 06.30 gaan de poorten naar het park open en kon de tour beginnen! We reden elke dag tot een uur of 13.00/14.00 door en waren smiddags in het zwembad te vinden. Soms deden we ook nog een late middag tour rond 16uur wanneer het afkoelde, in de hoop dat we dan de leeuwen en cheeta’s zouden zien. Het is erg lastig om deze sochtends de spotten, en smiddags zijn ze niet te vinden door de warmte. Om 18.30 gaan de poorten van het park weer dicht en moet je terug zijn. Het is niet toegestaan om hierna nog met je eigen auto door het park te rijden. Hiervoor moet je een nachttour boeken, wat wij natuurlijk niet hebben overgeslagen. In de jeep zagen we tijdens deze tour vooral vossen, uilen, olifanten, jakhalzen, springbokken, neushoorns en een luipaard. Er wordt met infrarood licht rond geschenen om te zoeken naar dieren en wanneer er een wordt gespot, wordt een wit licht gebruikt om het beter te kunnen zien.

We hebben erg veel dieren kunnen zien. Onder andere olifanten, giraffen, zebra’s, gnoes, neushoorns, steenbokken, oryx, kudu, wrattenzwijn, struisvogels, verschillende vogels, leeuwen, hyena, luipaard, jakhals en vossen. Helaas hebben we niet de Big 5 rond kunnen maken. Hiervoor misten we de buffel nog.

Op onze laatste dag zijn we sochtends nog een paar uur door het park gereden. Na een tijdje kwamen we bij een weg waar een groot bord aan de zijkant stond met Road closed. Dit zag Wayne natuurlijk niet waardoor we vol tegen het bord aanreden en het vastzat aan de zijkant van de auto. Wayne is uitgestapt, gooide het bord aan de kant en reed zo door. Zo eigenwijs als hij is, kwam hij er later wel achter dat het bord er niet voor niets stond en draaiden we om.
Toen we het park uitreden, werden we opgehouden door de verkeerspolitie. We hebben 3 kwartier in nieuwsgierigheid afgewacht wat er nou eigenlijk aan de hand was. Wayne werd er bij geroepen en er werd een paar keer naar de vignetten op de vooruit gewezen. Door de dingen die Kenton had moeten regelen voor de geldigheid en de goede registratie van deze vignetten, wat hij natuurlijk niet had gedaan, moest Wayne een boete van 22.000 Namibische dollar betalen. Ongeveer 1360 euro.. Wat een domper.

Onderweg naar huis zijn we in Okahandja gestopt bij een leuk marktje met handgemaakte beelden. Vanaf hier zou het nog 40 minuten rijden naar huis zijn. Ongeveer 15 minuten van Windhoek af vonden we de weg toch wel erg slecht aanvoelen. Tot Wayne in de spiegel keek en uitweek naar de berm. Een behoorlijke scheur zat in een van onze achterbanden. Gelukkig stopte er een auto met 4 mannen om ons te helpen met het vervangen van de band.
Om 18uur waren we dan eindelijk thuis en gesloopt van het weinige slapen. Wat voelt een bed toch fijn na een paar nachten met zijn drieën in een tentje van 2 bij 2!

Een paar leuke kiekjes van de honderden foto’s heb ik erbij gezet!