Sossusvlei & Swakopmund

Donderdag 16 november zijn we met Wayne, Christina, Samuel en 9 studenten richting Sossusvlei gereden. Na 8 uur rijden kwamen we op onze camping aan en hebben we onze tentjes weer opgezet onder een grote boom. De verwachting was dat het in Sossusvlei erg warm zou zijn, net als in Etosha Park rond de 40/45 graden. Echter stond er super veel wind dus voelde het niet zo warm aan. De wind was snachts zo hard dat we een aantal keer het gevoel hadden dat Anouk en ik met ons tentje en al de woestijn invlogen. Slechte nacht.. In Sossusvlei hebben we Dune 45 beklommen. Toch nog wel een beste opgave! Maar als Samuel dit met zijn kleine beentjes al een paar keer had beklommen, moest ik dit toch ook wel kunnen.. Dune 45 is op zijn hoogste punt zo’n 170 meter hoog en een van de meest gefotografeerde duinen ter wereld. Ook wordt gezegd dat dit de duin is waar je het mooiste uitzicht over de woestijn hebt. Het was inderdaad een prachtig uitzicht!

De volgende dag gingen we richting Swakopmund, waarbij we eerst een aantal uur door de Namib Naukluft National Park zijn gereden. Een park wat deel uitmaakt van de Namibwoestijn, de oudste woestijn ter wereld. Met een oppervlakte van 49.768 vierkante kilometer is dit het grootste wildpark van Afrika en het op drie na grootste ter wereld. Samen met de Dodevlei is Sossuvlei het meest bekende gebied van het park. Vocht komt vooral in het gebied door de mist vanaf de Atlantische Oceaan. De winden van de mist zorgen ook voor de hoge zandduinen in het park en zijn hiermee de hoogste duinen ter wereld.
Wayne weet de mooie plekjes wel te vinden! Maar wat een mijlenlange wegen weer. Onderweg zijn we bij het dorpje Sollitaire gestopt. Een plek met minder dan 100 inwoners en wat jarenlang het enige tankstation tussen Sossusvlei en de hoofdweg naar de hoofdstad Windhoek was. Deze plek scheen volgens Wayne een van de beste appeltaarten te hebben, wat we natuurlijk niet over konden slaan. Gelijk had ie!

Na een halve dag in de auto kwamen we rond de middag aan in Swakopmund. Hier hebben we eerst over het strand gelopen om vervolgens het skydiven te boeken. De volgende dag zouden we om 12uur opgehaald worden, dus daarvoor zijn we nog even de stad in gelopen. Hier hebben we eerst nog lekker ontbeten en samen zenuwachtig zitten zijn! Om 12 uur werden we naar de locatie gebracht, ergens ver ver weg waar niemand ons kon zien haha. Na de uitleg werd al snel het eerste tweetal opgeroepen om om te kleden. Rhomy en Fre waren de eerste gelukkigen. Samen met Elise mocht ik als 3e koppel. Ik mocht met David springen en daarnaast ging er voor ieder nog een cameraman mee de lucht in. Met 7 personen in het knusse vliegtuigje gingen we dan 3 kilometer de hoogte in. Gek genoeg waren er nog totaal geen zenuwen op dit moment, alleen heel veel zin! En denken of ik mijn 20e verjaardag de volgende dag zou meemaken.. 5 minuten voor het springen werd ik aan David vastgekoppeld en werden de laatste woorden nog gewisseld. Voor het springen moest ik al uit het vliegtuig hangen, terwijl David op de rand zat. Hoofd naar achteren, benen naar achteren, handen vast en daar gaat ie! Vooral de eerste 5 seconden waren zo bijzonder. Jezelf in het diepe laten vallen en geen controle hebben over je eigen lichaam. Wauw! Wat moet ik een vertrouwen hebben gehad in een man die ik nog geen 10 minuten kende.. Na een aantal meter ging de parachute uit en kon ik eindelijk genieten van het mooie uitzicht. Ook mochten we zelf nog een sturen waar we heen wilden. Zwaarder dan ik dacht en dat had David ook door. Niemand is het gelukt zonder een beetje hulp. Voor we het wisten stonden we alweer op de grond, zo snel allemaal. Een ervaring om nooit te vergeten en wat ik zo weer zou doen!

Voor zondag hadden we kameel rijden en quad biken in de planning. Mijn verjaardag begon die dag goed met een heerlijk ontbijtje gemaakt door Christina en Samuel en een hoop versieringen opgehangen door de andere meiden! Chocolade muffins had ik nog niet eerder als ontbijt gehad! Ook de cadeautjes die ik van mijn lieve familie en vriendin in mijn koffer had meegesmokkeld maakten mijn dag al helemaal goed. Lief!! Doordat ze thuis de verjaardag van mijn broer en zusje die dag vierden, voelde het toch een beetje of ik erbij was.
Rond 12 uur vertrokken we naar onze geliefde beestjes. Eigenlijk waren het dromedarissen, maar kameel rijden klinkt toch veel leuker. Wat een lompe beesten zijn het ook maar zo leuk om een keer te doen! We zijn een heel stuk de woestijn in gelopen en hebben zelfs nog even gerend met de beestjes.
Hierna zouden we gaan quad biken. Iets waar ik me heel weinig bij voor kon stellen, maar toen ik op dat ding zat had ik meer zenuwen dan tijdens het skydiven! Met onze helmpjes op met z’n 7en de woestijn in racen! Er waren twee mannen mee die met ons meereden en de routes bepaalden. Op zo’n ding voel je je echt een mario kart poppetje, zo gaaf en wat een kick gaf dat zeg! Zigzaggend door de woestijn, steile heuvels op en af en soms de kuil inrijden omdat we er niet overheen kwamen. Ik had echt het idee dat ik wel een keer met die quad overkop zou vallen. Gelukkig is het maar 1 iemand gebeurd haha. Ook iets wat je echt moet doen als je de kans krijgt!

Voor onze trip door Namibië hadden Elise en ik een kaartje gekregen voor onze verjaardagen. Ik 19 november, zij 20 november. Er was voor ons een verassing georganiseerd. We hebben de verjaardagen samen gevierd zondagavond om half 7. We hadden al stiekem een beetje verwacht dat we gingen uiteten. En als je dat doet, moet je het goed doen. Een super luxe restaurant met een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan. Ook het eten was heerlijk. Naast ons kwam een grote groep Duitsers zitten waarvan er ook één jarig was. Samen met de Duitsers hebben ze voor ons drieën gezongen. Erg leuk. Ook kwam tijdens het serveren van het toetje een aantal personeelsleden zingend aangelopen. Samen met alle andere dingen van die dag, was dit een verjaardag om nooit te vergeten!

Maandagochtend hadden een boottocht gepland. We werden om 07.45 opgehaald en naar Walvisbaai gebracht. Eenmaal daar, kwam er nog een grote groep Nederlanders aan, 50+. Wat hebben we daar mee gelachen! Op de boot hebben we veel plezier gehad met de grote pelikanen die ongegeneerd naast en soms op ons kwamen zitten. We hebben met geluk twee soorten dolfijnen gezien, flamingo’s en duizenden pelsrobben. Halverwege de tour werd ons champagne met hapjes aangeboden. Er was ons gezegd dat we een licht ontbijt zouden krijgen dus we hadden ook nog niks gegeten. Dus waarom je ochtend niet goed beginnen met een paar glazen champagne. Ook lieten ze een aantal keer een pelsrob op de boot komen om te aaien en te voeren. Leuke beestjes!

Na de tour zijn we nog even de stad ingelopen en hebben we wat souvenirs gekocht. Met de bus vol ingepakt weer terug naar Windhoek. Onderweg hebben we Spitzkoppe nog gezien. Dit is een granieten eilandberg in de Namibwoestijn. Met een hoogte van zo’n 700 meter is dit één van de bezienswaardigheden in Namibië. Eenmaal thuis aangekomen kon het ‘harde’ leven weer beginnen. We hebben ondertussen een aantal nachtdiensten op de spoedeisende hulp meegedraaid. De afdeling die als thuis voelt en waar we de komende weken nog te vinden zullen zijn!