Casualty

Gisteren zijn we begonnen op de spoedeisende hulp. Hier zijn verschillende plekken waar je ingedeeld kan worden; intake, spoed, gynaecologie, maag/dam/long, onderzoek/hechten en chirurgie. Wanneer mensen op de spoed komen worden zij eerst onderzocht. Hier worden onder andere vitale functies, Hb en de suikerwaarden gemeten. Wanneer de arts het probleem heeft vastgesteld wordt de patiënt doorverwezen naar een van de andere gedeelten op de afdeling.
Ik werd die dag ingedeeld op chirurgie, waar ik veel hoopte te zien! De student die bij mij stond zei dat ze eigenlijk nog nooit een patiënt op dit gedeelte heeft gehad, maar zij was hier ook nog maar net. Met die gedachte zou het een lange dag worden.. De ochtend verliep rustig waardoor ik veel bij andere delen van de spoed heb gekeken.
Rond half 10 kregen we dan eindelijk onze eigen patiënt! Ook hier kreeg ik niet goed mee wat de reden was, maar ik hoorde iets van een alcohol intoxicatie. Het duurde lang voordat er echt iets werd gedaan, maar voor ik het wist stond de hele kamer vol met geneeskunde studenten, artsen, assistenten, verpleegkundigen en ik. Hierdoor werd het erg warm in dit kleine kamertje. Er zou bloed worden afgenomen en er werd een neus maagsonde ingebracht. Dit zou door een tweedejaars geneeskunde student worden gedaan, wat overigens niet met de patiënt wordt overlegd. Ik zag heel mooi hoe de student uitleg gaf over wat hij ging doen en welke taal hij zich het fijnst bij voelde (uit de 20 talen die ze hier spreken!). Helaas zag ik ook dat hij erg zenuwachtig was en hierdoor niet controleerde of de sonde en aanhangzak dichtzaten en of hij alle benodigde spullen had. Daarnaast zat de patiënt er erg onhandig bij. Een slechte voorbereiding wat mij betreft. Dit terwijl er een arts bijstond om mee te kijken! Het eerste gedeelte van het inbrengen van de sonde ging best soepel, de patiënt moest kokhalzen maar kon dit goed wegslikken op instructie van de student. Toen de sonde in de maag beland was, begon het drama. Er zat erg veel vloeistof in de maag wat met veel druk naar buiten stroomde. Toen zag ik al dat de sonde niet dicht zat en alles er dus uitstroomde over de patiënt, op de grond en over de armen van de student. Ook de patiënt raakte in paniek, logisch! Hij werd erg onrustig en begon te spartelen waardoor de sonde er steeds verder weer uit kwam. De student probeerde deze er erg onhandig weer in de duwen en ondertussen spoten de maagsappen letterlijk door de kamer. Was ik even blij dat ik achter een arts stond.. Een andere student wilde de aanhangzak er aanhangen zodat de vloeistof hierin zou lopen. Helaas stond deze zak ook nog open waardoor er nog meer hectiek ontstond in de kamer. Uiteindelijk begon de patiënt zelf aan de sonde te trekken en wilde deze eruit hebben. Door veel beschadiging in de neus en slokdarm zat hier ook veel bloed bij. Het uiteinde van de sonde zag ik opeens uit zijn mond komen, waardoor ze de sonde er snel helemaal uit trokken. Erg sneu voor de patiënt hoe dit allemaal is gelopen. Hij had hierdoor ook een fixe bloedneus en voelde zich erg slecht. Ondertussen hielpen meer studenten mee om alle troep op te ruimen. Er werd niet veel meer naar de patiënt omgekeken en de artsen waren eigenlijk alleen maar aan het grappen. Terwijl de patiënt nog veel aan het kokhalzen was en bloed moest ophoesten werd hij alweer klaargemaakt om een nieuw infuus te prikken, want ja.. deze zat natuurlijk ook niet meer goed.

Later kwam er een man binnen met een grote snee in zijn voet. Hij zou in een glasscherf zijn gestapt maar er was gelukkig niks meer achter gebleven. De snee moest worden gehecht, maar voor dit werd gedaan werd eerst een stuk huid ingeknipt om het bloed goed te laten stromen. Dit om kans op infecties te voorkomen. Alle verpleegkundigen en studenten waren erg aan het lachen en er werden zelfs filmpjes gemaakt omdat hij het uitschreeuwde van de pijn tijdens het verdoven. Hij moest er zelf ook wel om lachen, gewoon omdat hij er best een drama van maakte. Het inknippen van de wond zag er best dramatisch uit omdat het bloed er letterlijk uitspoot. Naast hem lag een man waar ‘een krat bier op zijn armen was gevallen’. Sure... Het zag eruit als steekwonden maar wilde dit niet toegeven om de politie erbuiten te houden.

Vandaag stond ik weer op chirurgie, maar ook deze dag liep ik overal en nergens te zoeken naar bloederige gevallen. Het werd al snel druk op de spoed en het liep goed vol, met na 3 uur nog steeds geen vaste arts te bekennen… Een van onze eerste gevallen was een collega van de afdeling die net uit zijn nachtdienst weg wilde rijden van het ziekenhuis. Nog niet de parkeerplaats af en hij werd vol aangereden door een automobilist van rechts. Helaas was zijn nacht/dag in het ziekenhuis nog niet voorbij. Hij kreeg een nekbrace om maar had echt erg veel pijn! Op de foto’s was niks te zien, dus wij dachten dat hij iets interns beschadigd had omdat hij ook hier veel pijn aan gaf. Voor een MRI scan moest hij naar Central Hospital. Anouk en ik mochten dit ritje mee met de ambulance, weer een ervaring rijker! Onderweg zagen we waar het ongeluk gebeurd was, beide auto’s stonden er nog, wat er dan van over was.. Dit moest erg hard zijn gegaan! De andere automobilist heeft zich in een privé kliniek laten behandelen. Later op de dag kon hij gelukkig weer lopend het ziekenhuis verlaten.

Ook is er een jongen binnen gekomen die bestolen bleek te zijn. Van zijn schoenen… Timberlands moeten hier wel gewild zijn wil je hiervoor iemand met een mes aanvallen. Het heeft erg lang geduurd voor hij werd geholpen, maar uiteindelijk heeft hij een infuus gekregen, werd zijn snee in het gezicht gehecht en kon hij op z’n sokken vertrekken.
Tussendoor hebben we urine- en zwangerschapstesten afgenomen bij nog jonge meiden. Heel simpel, maar nog nooit gedaan. Een van de meiden was zo slim om er een beetje water in te doen.. zo zijn de tests heel positief!

Rond het eind van de middag kwam een jongen met een steekwond binnen. Een vriend was zijn telefoon kwijt geraakt en had hem er van verdacht het meegenomen te hebben. Dit terwijl hij net van huis pas naar hem toe was gekomen. De vriend is hem achterna gegaan en heeft hem aangevallen. Dit met een steekwond als resultaat. Gelukkig was het maar een kleintje. Hij werd naar de hechtkamer gebracht en wij stonden er alle vier bij. Voor de verpleegkundige begon met hechten zei ze: ik doe de eerste en jij de andere. Ik keek even om me heen om te kijken wie ze bedoelde. Maar toen bleek toch dat ze naar mij keek. Ik maakte duidelijk dat ik dit nog nooit gedaan had maar dat ik het wel wilde proberen. We hadden het immers wel regelmatig gezien. De jongen wie gehecht moest worden begon een beetje te lachen als een boer met kiespijn en zag er denk ik een beetje tegenop.. Het was toch lastiger dan ik dacht om door de huid heen te komen, erg stug en dik was de huid nog wel. De jongen heeft een paar keer op zijn tanden moeten bijten, I’m so sorry boy! Uiteindelijk zaten er nog wel mooie knoopjes in en heb ik hem nog een tetanus spuit nagegeven!

Toen we net naar huis wilden gaan, zagen we een vrouw binnenkomen met 2 mannen om haar heen. Ze hadden haar gevonden in een van de mannen zijn tuin. Haar ogen rolden alle kanten op en ze maakte rare geluiden. Later bleek dat zij zelfmoord probeerde te plegen met een T-shirt. De mannen zagen haar eerst alcohol drinken en ruzie hebben met haar vriend, later vonden ze haar in zijn tuin met een shirt om haar nek. We hebben niet gezien hoe de behandeling verder is verlopen. Ik hoop dat zij verdere geestelijke/psychologische begeleiding krijg na haar opname!

Morgenavond gaan we met de 4 studenten die op casualty lopen een drankje doen met 2 ambulance personeelsleden. Erg leuke mensen! Ze vragen ons altijd wanneer er plek is om mee te gaan in de ambulance. Ook zullen we binnenkort een volledige dag mee mogen om ook spoedgevallen te zien!

Vrijdag is het hier payday, dus ook de drukste avond op de spoed. Wij zullen dan een avond/nachtdienst meedraaien van 19-2. Erg benieuwd wat voor drama we dan gaan meemaken!